مقدمه
در سال ۱۹۵۰ یک پیمانکار ایتالیایی بود که شمع را در ایتالیا برای اولین بار وارد حیطه ساخت و ساز سازه های آسیب دیده از جنگ جهانی دوم کرد . با گذشت زمان در سال ۱۹۶۲ در انگلستان ، از این سازه خاکی برای تحکیم پی ساختمان های باستانی استفاده شد . سه سال بعد یعنی در سال ۱۹۶۵ از شمع برای تحکیم خاک سیستم های حمل و نقل زیر سطحی آلمان استفاده شد . تا سال ۱۹۸۰ این تکنولوژی مورد استقبال مهندسان آمریکایی قرار نگرفته بود ، اما از آن سال به بعد استفاده از شمع در آمریکا رواج یافت . نهایتا اولین راهنمای طراحی و اجرای شمع توسط FHWA ارائه شد .
طراحی شمع ها هم جنبه های هنری دارد و هم جنبه های علمی. هنر طراحی در انتخاب مناسب ترین نوع شمع و روش نصب آن با توجه به شرایط بار گذاری و ساختگاهی است. جنبه های علمی طراحی شمع به پیش بینی و تخمین درست عملکرد شمع مستقر در خاک در حین نصب و بار گذاری دوران بهره برداری کمک می کند. این عملکرد بطور مؤثر بستگی به روش نصب شمع بستگی داشته و به تنهایی نمی تواند توسط خصوصیات فیزیکی شمع و مشخصات خاک دست نخورده پیش بینی شود. دانستن انواع شمع ها و روش های ساخت و نصب شالوده های شمعی مستلزم فهم علمی رفتار آنهاست .
به طور کلی در زمین هایی که خیلی سست بوده و به هیچ وجه قدرت تحمل بار ساختمان را نداشته باشد مانند خاک های دستی و یا زمین های ماسه ای و یا در محل هایی که زمین بکر در عمق های زیاد قرار داشته و برداشتن کلیه خاک های سطحی مقرون به صرفه نباشد از طریق شمع کوبی بار ساختمان را به زمین بکر منتقل می نماید .
خلاصه ای در مورد انواع شمع ها
شمع ها بر حسب مصالحی که از آن ساخته می شوند ، دارای انواع زیر هستند
- شمع های فولادی
- شمع های بتنی
- شمع های چوبی
- شمع های مرکب